Als mens leven we niet alleen en al vanaf onze geboorte smeden we banden. We gaan connecties aan met onze ouders of verzorgers en met andere gezinsleden, met klasgenootjes, vrienden en vriendinnen, collega’s en buren. Wat ons leven waardevol en gelukkig maakt zijn die warme, vertrouwde, liefdevolle verbindingen. Daarin gedijen we goed en komt het beste in ons naar boven. Dat is het ideale plaatje.
Jammer genoeg is dit niet aan iedereen gegeven en kan de band met anderen ook voor frustratie, pijn en veel verdriet zorgen. Botsende karakters, negatieve emoties, verslavingen, familietrauma’s, psychiatrische ziektes e.d., zorgen voor veel spanning en zetten de band onder druk. Soms zelfs tot op een punt dat de verbinding breekt.
Verbroken banden veroorzaken verdriet en rouw, ze zijn een vorm van levend verlies.
Gastspreker Bénédicte Ongenae vertelde vanuit haar praktijkervaring over breuken tussen ouders en kinderen, familieleden, koppels en vrienden. Hoe ga je om met deze situatie, kan zo’n breuk ooit nog goed komen, wat is de (on-)zin van bemiddeling en wat als iemand met wie je hebt gebroken komt te sterven, zijn vragen waarop we in dit rouwcafé een antwoord proberen te vinden.
Bénédicte Ongenae werkt sinds 2000 in het Algemeen Welzijnswerk en heeft heel wat expertise opgebouwd rond rouw en verlies. Ze is geschoold in traumaverwerking, systeemdenken, gezinstherapie en familiale bemiddeling. Ze volgde het postgraduaat ‘Rouw- en verliesconsulent’ aan de Artevelde Hogeschool en heeft een eigen praktijk ‘Rouw- en verliesbegeleiding Brugge’.
Reactie plaatsen
Reacties